Waarom ik van twitter houd.
- gekke gewoontes of zienswijzen delen en er achter komen dat je niet de enige bent
- huis tuin en keuken dingetjes lezen
- huis tuin en keuken geluk, goed voor een glimlach
- groot geluk, hartverwarmend om te lezen
- verdriet, groot klein. Ontroerend en soms komt het iets te veel binnen
- leren van persoonlijke ervaringen over leven met zichtbare en onzichtbare handicaps (ik leer zó veel!)
- leren over racisme, ableïsme, misogynie, en alle andere onderdrukkingsmechanismen, door persoonlijke verhalen én goede inhoudelijke stukken
- mijn outfits showen en complimenten krijgen!
- mijn eigen verhalen kunnen delen
- contact met lieve mensen
Er is heel veel om van te houden.
Er is jammer genoeg ook veel om te haten en om niet meer terug te willen.
Trollen en eng rechts, bekrompen tuig. Ik kan blokken wat ik wil maar de mensen die ik volg, reageren er op. Dat is oké, en ook nodig (het is één van de dingen waardoor ik leer) maar ik blijf die shit wel zien, ook door de quote tweets, En het is er niet één, het blijft doorkomen, want iedereen wil er iets over zeggen. Ik zou wat dat betreft wel een moderator willen die alleen de reacties plaatst waar inhoudelijk iets gezegd wordt. Ik hoef niet van iedereen te weten dat het afschuwelijk is wat Lange Frans of een andere gevaarlijke klootzak zegt. Dat weet ik al. Dit is een reden om weg te blijven. Ik steek mijn kop niet in het zand, ik vind het goed om te weten hoe gevaarlijk Nederland en de wereld is, maar ik word nu overvoerd, en ik ben al misselijk.
Dat en het feit dat ik de verdrietige dingen te veel laat binnenkomen, maken me huiverig voor een terugkeer op twitter. Ik moet dan wel al die mooie dingen en mooie mensen missen. Maar steeds vaker denk ik dat het gezonder is zonder twitter.