Ze was een kijker
katten en bomen en zo
ze observeerde alles
zag alles
ze had al snel door
dat de macht toebehoorde
aan de bluffers
en ze zag ook dat de beste bluffers
in hun eigen bluf geloofden
en toen wist ze
dat zal ik nooit kunnen
ze was te slim
ze kon niet geloven in iets
waarvan ze de waarheid niet kon zien
om te overleven zou ze
op een of andere manier
dit spel mee moeten spelen
omdat er geen enkele ratio zat
achter het gedrag wat van haar verwacht werd
bouwde ze een systeem
afkijken en onthouden
dit systeem ging op den duur
volautomatisch werken
“doe jij je ding maar
ik houd je wel veilig”
zei het systeem
maar omdat het ding wat ze deed
nooit paste binnen de lijntjes
(ze bleef vaak niet eens
binnen de randen van het papier)
greep het systeem steeds drastischer in
“liever pijn van mij
dan van de wereld”
dacht het systeem
het werd medeogenlozer en medogenlozer
machtiger en machtiger
het systeem was slim
net zo slim als zij
en omdat het systeem
geen rancune kende
won het altijd
ze kon niet meer
onvoorwaardelijk van zichzelf houden
het systeem bestond uit voorwaarden
ze probeerde wel eens om het systeem
te overtuigen hoeveel mooier het zou
zijn om te leven
in onvoorwaardelijke liefde voor zichzelf
en het systeem was het helemaal met haar eens
en bouwde heel snel
heel stiekem
wat extra zekerheden in
want onvoorwaardelijk
is veel te gevaarlijk
en om haar te verblinden
gaf het systeem haar meer ruimte
het liet zich stap voor stap overtuigen
maar het koos zelf nog steeds
de lijntjes waarbuiten gekleurd mocht worden
ze werd steeds meer zichzelf
dacht ze
en het systeem was tevreden
zelfs na haar transitie
hield het systeem
de belangrijkste teugels nog in handen
en toen kwam ze uit narcose
met een lijf dat voelde
als haar lijf
onverklaarbaar
zonder reden
zonder ratio
ze kon nooit slimmer zijn dan het systeem
maar nu
speelde ze eindelijk niet meer
volgens haar eigen regels
zonder reden
zonder ratio
(En dit is waarom ik nooit meer coach zal zijn. Ik gun het mensen zo om het systeem te outsmarten, maar ik heb geen idee hoe je dat kunt doen. Ik heb het achtergelaten in de narcose. En misschien was dit wel een laatste stap en had ik alle dingen die ik daarvoor deed wel nodig. Ik weet het niet. Ik weet niet welke van de coachdingen die ik leerde en toepaste helpen en welke niet. Ze hielpen allemaal om bewuster te worden van dit systeem, maar ik weet intussen dat bewust zijn niet voldoende is, misschien als eerste stap. Ik vermoed dat mensen een soort schoenlepel nodig hebben om buiten de box van het systeem te komen, een schoenlepel die volledig buiten en denken omgaat. Bij mij was het mijn operatie en het voelen van mijn nieuwe lichaam. Alle eerdere stappen in mijn transitie, hoe radikaal en dapper ook waren onvoldoende. Een slim denkend hoofd is machtig en laat zich niet zomaar buiten spel zetten)