De omgeving van Doorwerth is voor mij één van de mooiste plekken in Nederland.
Toen ik mijn ouderlijk huis, in de Friese Wouden, verliet, vond ik het moeilijk ergens te aarden. Ik woonde in Wageningen en Wijchen en begon langzamerhand te houden van het rivierengebied, misschien omdat mijn overgrootvader, Jan Voerman sr., zo graag riviergezichten schilderde. Maar ik mistte de Friese wouden.
In 2017 ging ik in Doorwerth wonen, en daar vond ik een unieke combinatie van het rivierengebied én de bossen, met als toegift de heuvels, de beken en de hei.
Het was alsof ik thuiskwam. De bossen riepen naar me. En ik riep terug:
“Dag mijn lieve bossen, heide, heuvels, velden. Nee wacht, jullie zijn niet van mij, ik behoor jullie toe.”
Hier kon ik eindelijk landen. Ik begon te tekenen, als liefdesverklaring. Niet voor niets hebben veel kunstenaars hier gewoond en gewerkt. Ik kan en wil me niet meten met die kunstenaars of met mijn grootvader. Zouden ze neerkijken op digitaal tekenen, of zouden ze het omarmen? Ik voel me wel zielsverwant met deze kunstenaars die zo gegrepen werden door de natuur.
Mijn gedichten vertellen ook over een zoektocht, niet naar een fysieke plek, maar naar een plek in mezelf waar ik me thuis kan voelen. De gedichten gaan over hoop, maar ook over wanhoop en verdriet. Ze laten vooral ook zien dat alles er mag zijn, en dat alles liefde is. En misschien zit er een boodschap in dit boek: Als je de pijn toelaat komt er ruimte voor liefde, en is er geen ruimte meer voor haat.
Het boek is opgedeeld in de seizoenen. Ik hou zo van de jaarwisselingen. Elk seizoen is een ander land. Zomer en Winter zijn de seizoenen van ZIJN. Lente en herfst zijn de seizoenen van WORDEN. Ik voel me elke seizoen een ander mens, alsof ik mee beweeg met het ritme van het jaar. Het is intens mooi. En soms is het zelfs té mooi.
Ik begin in de zomer, want ik kocht van mijn vakantiegeld een iPad, en in de zomer maakte ik daar mijn eerste tekeningen mee. Dit boek viert mijn eerste jaar digitaal tekenen.
Ik ben een gewillige prooi.
Dat is altijd zo geweest.
Ik vind het landschap vaak zó mooi!
En schoonheid is een gulzig beest.
Hier zijn een aantal van mijn tekeningen te zien