Ik heb een woord nodig,
een woord dat het gevoel beschrijft
als de natuur
He bah! Daar heb je het al!
Ik heb ook een ander woord nodig voor natuur.
Natuur is zo obligaat.
Houden van natuur
is verplichte kost.
Niemand kijkt ervan op
als je zegt dat je van natuur houdt.
Wat ik nodig heb is een woord
dat wel doet opkijken.
Anders doet het geen recht
aan wat ik voel.
Het is ook niet eens de natuur.
Ik ben niet zo van dat ielige bloempje
of het zeldzame beestje.
Ik vind onzeldzame beesten net zo lief.
Het is het landschap,
het landschap in zijn geheel.
Die geweldige ruimte
van Marsman.
Hij heeft het ook gevoeld.
De Engelsen hebben een woord.
The sublime.
Dat woord zegt niet zoveel
over het landschap zelf,
als over de indruk die het maakt.
En dat is mooi.
Maar dan mis ik nog de helft.
Want het sublieme
rept niet over het antwoord
dat mijn ziel geeft
en dat door me heen zindert:
“Ik heb je gezien!”