Ik besef nu dat het mijn hele arbeidzame leven al een dilemma voor me is.
Help ik mensen omgaan met een wereld die mensonvriendelijk is?
of
Zorg ik ervoor dat die wereld wat mensvriendelijker wordt?
Natuurlijk moet je beide doen, maar al in al mijn banen was ik verantwoordelijk voor het eerste. Ik probeerde daarnaast altijd ook aan het tweede te werken maar dat werd me nooit in dank afgenomen. En dat eerste voelde veel te vaak hopeloos ontoereikend.
Nu maak ik de keuze, ik draai het om.
Ik richt mijn aandacht op het beter maken van de wereld en hoop intussen mensen die daar mee worstelen een hart onder de riem te steken.
Het moet nog steeds beide, maar mijn focus is nu wel duidelijk.
Ik ben een wereldverbeteraar en geen coach.
Ik ben en blijf wél juf, dus al er ergens een school is waar ik écht onderwijs op maat kan bieden, hoor ik dat graag. Met mijn projecten durf ik te dromen, daarnaast sta ik graag met beide voeten op een vloer, het liefst van een klaslokaal en in contact met leerlingen.
Wereld verbeteren doe ik met mijn boeken met lezingen en met dit project: NBuitenbeentjes
Buitenbeentjes is sowieso een mooie overkoepelende term voor alles wat ik doe.
NBbuitenbeentjes, wordt het, omdat ik een typfout maakte bij het aanmaken van het twitteraccount. Ik wilde NL_Buitenbeentjes doen. Maar NBuitenbeentjes is mooi. Er zit NB, in van Nota Bene.
De kaarten en podcasts zijn bedoeld als hart onder de riem (en ik hoop dat mijn tekenboekje dat ook een beetje is)
Als pleinwacht ben ik in de mooie positie om beiden tegelijk te doen. Daar vind ik de perfecte balans. Ook daar ben ik er voor de buitenbeentjes en ook daar ga ik een boek over schrijven. Een aantal hoofdstukken kun je op deze site al lezen.