“Je moet tegenwoordig zo op je tenen lopen met wat je zegt. Dat rekening houden met elkaar schiet helemaal door.”
Hier spreekt iemand die niet door heeft dat de mensen waar het om gaat op 1000 meter afstand, de 1000 meter moeten lopen. Wat die wel ziet is dat er een honderd meter wordt ingehaald. En dat moet dan maar genoeg zijn. Ze zien de 100 meter als voorsprong. Ze beseffen niet dat er nog 900 meter achterstand is.
Het is onmogelijk om te weten wat anderen allemaal mee hebben gemaakt en het is onmogelijk om van te voren met alles rekening te houden.
En alle lijstjes met dingen waar je rekening mee moet houden kunnen zelfs een averechts effect hebben. Omdat mensen geneigd zijn om een nieuw ‘hoe het hoort’ handvat te maken. En dan denken dat ze klaar zijn.
Lieverds, we zijn niet klaar, we zijn nooit klaar. Al die voorbeelden die genoemd worden dienen als richtingaanwijzer naar gebieden waar iedereen tot nu toe aan voorbij ging. Ontdek die gebieden! Blijf nieuwsgierig! Reageer met vragen in plaats vanuit verdediging als iemand je op iets wijst wat je nog niet wist.
Dat is de reden dat ik graag wil dat er een hele serie boeken komt over wat buitenbeentjes te vertellen hebben over hoe ze de bejegening van anderen ervaren. En met welke dingen je rekening zou houden als je beter wist. Nogmaals, nooit volledig en niet te gebruiken als handleiding, maar vooral om bewuster te worden van het feit dat wat we normaal vinden maar een héél klein stukje werkelijkheid is.
Luister, als mensen iets aangeven. En heb het niet over de toon die gebruikt wordt. Je hebt pijn getriggerd, ook als dat voor jou als verrassing komt en geheel onbedoeld is, het is wel gebeurd. Jouw steentje maakte grotere cirkels. Het is niet jouw schuld, maar wel jouw verantwoordelijkheid om je er van bewust te zijn, als je erop gewezen wordt. Ga dan alsjeblieft niet je energie steken in jezelf vrij pleiten van die schuld. Steek je energie in het begrip voor de pijn die bloot kwam te liggen.