Vertrouwen en innerlijke kracht

 

 

Dit beeld stond centraal in de overdenking in de kerk vanmorgen.

Over vertrouwen en innerlijke kracht.

Het sloot zo mooi aan bij mijn proces over hoe ik in het leven wil staan.

Ik wil het radicale midden. Ik wil liefdevol in het leven staan.  

Dat is NIET hetzelfde als extreemrechtse denkbeelden ook een kans willen geven.

Iedereen die kinderen opvoedt weer dat je liefdevol niet betekent dat je mensen gekwijl geeft, of dat je slechte ideeën serieus moet nemen.

Het betekent wel dat ik kies om actiever te zijn in mijn liefdevolle benadering van alles, ook als dat verzet betekent.

Ik besef, na ruim een half jaar kerkgaan, dat actief liefdevol zijn onderhoud nodig heeft. Dat je daar actief mee bezig moet zijn. Dat het elke keer weer een keuze is.

En dan is die innerlijke kracht en het vertrouwen nodig. Daarom vond ik het mooi dat de predikant dat beeld gebruikte. Ik kende hem al, maar zag nu weer hoe krachtig dat is.

De innerlijke kracht van die pulletjes en het vertrouwen van de moeder.

Het geeft mij de kracht om steeds weer bewust te kiezen voor het goed doen. Liefdevol. Niet de weeë liefde die maar alles goed vindt, maar de sterke liefde die een duidelijk Néé en een duidelijk Ja durft te zeggen.