Over de tekening:
Het sneeuwde gisteren, maar toen was ik al bezig met een andere tekening. Dus daarom vandaag. En ook al lijkt hij erg op de van 16 januari, ik wilde hem toch zo tekenen. Sneuuw is wit, maar als je recht omhoog kijkt steekt het donker af tegen de lucht.
Winterstilte
Ik onderdruk een nieuwe geeuw
Is er nog iets dat mij verwarmd?
Met lichte huiver draai ik kranen dicht.
Het lege ochtendritueel
dat ik met mezelf deel
heeft geen geluid en weinig licht.
Maar eenmaal buiten wordt ik onverwacht omarmd
en toegefluisterd, door de stilte van de sneeuw.
Dit gedicht schreef ik lang geleden toen ik nog werkte. Ik stond om kwart over vijf op om nog heel even rustig te kunnen zitten voor ik weg moest. Ik begon vroeg om op tijd thuis te zijn om nog zo veel mogelijk te genieten van mijn kinderen.
Ik draag een cochleair implantaat. Als ik die uit heb hoor ik niets. Ik wacht ‘ s ochtends altijd om hem in te doen, dis mijn ochtenden zijn stil.
Als ik het gedicht terug lees, besef ik dat ik toen al ruim over mijn grenzen ging. Ik had dat toen niet door. Er moet vaak iets heftigs gebeuren voor we dat ontdekken.