Dag lieverd,
Je bent overprikkeld.
Je hebt iets dappers gedaan.
Ook al denk je van niet.
Maar weet je,
het was eenzame moed.
Misschien deed je niks groots
verzette je geen bergen,
deed je niet datgene
waarvan je nog steeds vindt
dat je het moet doen . . .
Toch ben je dapper geweest.
Je hebt op zijn minst hevig gevoeld,
anders was je nu niet overprikkeld.
Dat voelen, dat is moed.
En nu is er kortsluiting in je brein.
Die zelfcompassie
daar kun je even niet bij,
het lijkt zo vreselijk ver weg.
En je weet dat je het niet hoeft te geloven,
al die verschrikkelijke dingen die je nu over jezelf denkt.
Maar weten is niet voelen.
Daarom deze woorden.
Besef je
dat je door dit te lezen
jezelf aan het troosten bent?
Je leent alleen even mijn woorden.
Troost is een serie podcasts met transcriptie.
Het zijn de woorden die ik voor mezelf schrijf als ik ze het hardst nodig heb.
Het is mijn weg uit de dalen waarin ik me af en toe bevind.
Ik hoop dat anderen er ook iets aan hebben.