Ik rijd in de auto van mijn dochter en haar telefoonhouder is stuk. De stootkussentjes zijn verdwenen en mijn telefoon wordt niet echt stevig vastgeklemd. Wat niet helpt is dat het een lange arm heeft die behoorlijk wiebelt bij elke oneffenheid in de weg. Die telefoon kan dus elke moment losglibberen uit zijn houder.
Ik voel dit in mijn lijf. Ik merk dat ik bij elke drempel onbewust al mijn spieren aanspan alsof ik daarmee de telefoon steviger vast kan klemmen.
Dus dit is hoe mijn lijf spanning vast houdt, besef ik. Hoe vaak heb ik in mijn leven al niet zo mijn spieren aangespannen zonder dat ik dat merkte? Te vaak, weet ik nu.