Hoi lieverd,
Ik houd van je. Ik vind je mooi, je lach, je rode krullen, je benen, en ook je kleine borsten vind ik mooi. En je gezicht, zo mooi zacht en sterk, krachtig en kwetsbaar, en ogen vol vertrouwen. Ik van houd alles van je, ook de Jacob Jan in je. Ook de Jacob Jan die nog niet wist dat ze Emma was.
Je bent altijd zo eigen gebleven, zo trouw aan jezelf, ook al betekende dat dat je jezelf heel ver terug moest trekken, steeds dieper in jezelf.
Ik houd van je eindeloze associatieve denken dat echt alle kanten uitschiet, en me mee op reis neemt langs een lange stoet van beelden, flarden van zinnen en gevoel.
Ik houd van je onhandige rechtvaardigheidsgevoel, dat je steeds weer laat struikelen, en steeds sta je weer op.
Ik hield van je onzekerheid, maar meer nog houd ik van het zelfvertrouwen dat elke dag groter wordt.
Ik houd van je wijsheid en je mildheid.
Ik houd zelfs van de scherpe kantjes die je zo graag verbergt, maar die steeds weer naar buiten komen poppen.
Ik houd van je sociale onhandigheid, en je gekke starre rituelen, die je zelf vaak niet eens door hebt.
Ik houd ervan dat je zomaar opeens de lichtheid van het leven kan voelen, dan huppel je en straal je, ik wilde dat mensen dat konden zien.
Ik houd van je lieve stille aandacht voor alles en iedereen, hoe zo lief alle spullen in je huis toespreekt, en de bomen in je bossen.
Ik houd ervan hoe je het landschap inademt, hoe je er deel van wordt, hoe je jouw berg herinnert aan hoe prachtig het is.
Ik houd ervan dat je altijd een beetje in die andere wereld bent, en daar kleine stukjes van meeneemt naar deze wereld.
Ik houd van je tranen.
Ik ben zo blij met jou