Ik ben niet attent

Ik weet waarom ik zo’n last had van die appgroep waarin iedereen over elkaar heen buitelde om leuke dingen te bedenken voor een verjaardag.

Mijn schuldgevoel.

Ik ben niet attent. Ik ben chaotisch, afgeleid en kan niet goed plannen. Ik onthoud ook slecht, datums, wat iemand graag wil. Dat is niet mijn manier van aandacht geven.

Mijn manier van aandacht geven kan ik alleen in het moment zelf. Dan ben ik er met heel mijn zijn en met al mijn aandacht. Dan maak ik ruimte.

En helaas, ook dat niet altijd. Ik kan dat alleen als ik zelf die ruimte voel. En het verdrietige is dat ik mijn meest dierbaren de minste ruimte geef. Omdat ik me veilig voel bij ze, en dan pas de ruimte neem die ik nodig heb. Dan neem ik dus ruimte in plaats van dat ik het geef. 

Het gaat niet twee kanten op. Ik ben doorgeefluik. De ruimte die ik krijg van dierbaren geef ik door aan anderen.
Ik kan een fijne pleinwacht zijn dankzij de lieverds om me heen.
Dat is mooi, maar ook verdrietig.