Een van mijn stemmen is de Smoother.
De zachtmaker. Ze haalt de scherpe kantjes er vanaf. Dat doet ze naar de buitenwereld toe, en dat doet ze naar mij toe. Daarom staat ze er hierboven twee keer in.
Mijn critici mogen niet zichtbaar zijn voor de wereld en ze mogen ook niet zichtbaar zijn voor mezelf. Want dat geeft maar onrust en dat wil de smoother niet. De smoother is de bemiddelaar. Ze kan het verhaal verkopen, naar mij en naar de buitenwereld.
Vandaag ontdekte ik (zie vorige blog) dat mijn smoother niet wil dat ik al te heftig voel. Dan kan ze het namelijk niet meer verkopen. Niet schuldig voelen, niet boos worden, niet teveel verdriet. Kalm, maar rustig maar, houd het nu gewoon gezellig.
Ik laat het nu steeds vaker wel toe. Maar dat is akelig onwennig. Het is eng. Ik wil dan maar één ding: weg! Weg van die plek waar ik zoveel voel.