Het is dus geen autisme. En dat is jammer. Ik herkende zoveel van de dingen waar vriendinnen met autisme tegen aan lopen.
En nu heb ik al die problemen/dingetjes, maar er is geen uitleg voor en geen verklaring. Geen boeken, geen blogs, zodat ik niet kan zeggen: “lees dit, dan begrijp je me een beetje”. Natuurlijk zou ik er dan bij zeggen dat geen autist hetzelfde is en dat niet alles uit dat boek ook op mij slaat, maar toch. Het had een soort van begrip kunnen geven. Geen mensen om er mee over te praten. Geen, hé dat heb ik ook, lastig hè?
Anders gespecificeerde persoonlijkheidsstoornis, met dwangmatige en vermijdende trekken. En hoogsensitief met last van prikkelverwerking. Maar dat laatste past dan weer niet in de DSM-5.
De echte diagnose is trouwens een mooie beschrijving van alles waar ik tegen aan loop. Ik heb daar ook echt wat aan, aan de diagnose. Dat zinnetje is er alleen voor de DSM-5.
Dat zinnetje is niet alleen een mond vol, maar je moet het allemaal uitleggen. Dat zinnetje maakt niets duidelijk.
Ik ben weer alleen in mijn gekkigheid.
Ik moet het zelf doen. Dat is goed, maar het is ook vreselijk zwaar. Niemand om op terug te vallen.
Ik heb hele lieve vriendinnen en ze helpen me enorm, maar dit is wat ik zelf moet doen. Het voelt als loodzware verantwoordelijkheid, mezelf opnieuw opvoeden, mezelf de veerkracht leren die ik in mijn jeugd niet leerde.
Ik heb een beeld. De vergelijking gaat natuurlijk scheef, maar het roept wel het gevoel op dat ik nu heb.
Ik ben een alleenstaande moeder, waarbij de vader uit zicht is, en die een kwetsbaar kind moet begeleiden in een wereld die nog steeds niet zo aardig is voor kwetsbare kinderen.
Als alleenstaande moeder heb je natuurlijk ook hulp. Lieve mensen om je heen die je om advies kan vragen, waarbij je kunt uithuilen. Maar de verantwoordelijkheid is van jou alleen. Die kun je nooit even op iemands schouder leggen, die is er altijd 24 uur per dag, 7 dagen per week.
En dan ben ik ook nog eens dat kwetsbare kind zelf.
Het is mijn weg. Authentiek te zijn, nergens te passen. Misschien komt daar nog eens iets heel moois van.
Het is een mooie weg.
Het is ook een hele zware weg.