Over de tekening:
Renkums Beekdal. De foto maakte ik in januari van dit jaar, bijna een jaar geleden. Ik maakte een hele langen wandeling door na de Hij bij Wolfheze, niet via de Heelsums beek en het Kerkje op de Heuvel over te steken naar de Noordperg, maar door verder te gaan. Bovenlangs Renkum, langs de golf velden, langs het monument, en toen kwam ik zomaar uit bij de beek en het beekdal. Ik was al een keer wat noordelijker overgestoken, maar dit was nieuw. Ik vond het schitterend. Dit was na lange tijd weer eens een verrassingswandeling, waar ik dan ook compleet overprikkeld van werd. Een prijs die ik graag betaalde.
Met de tekening besloot ik te wagen. Eergisteren tekende ik iets wat ik niet kon tekenen: Natte uiterwaarden. Dus besloot ik deze te kiezen, een onderwerp waarvan ik niet wist of me dat wel zou lukken. Ik wist iets meer over het tekenen van kras, maar dat was eigenlijk een toevalstreffer geweest.
Het wonder herhaalde zich niet nog een keer. Ik ben niet, zoals woensdag, verbaast over hoe goed het is gelukt. Dit is iets wat ik nog steeds niet kan, maar ik zie wel dart ik stappen maak, en ik heb weer veel geleerd.
Ik ben begonnen met het schrijven van het verhaal van mijn herseninfarct en mijn revalidatie. Ergens in mijn achterhoofd ontstond een idee om daar een boek van te maken. Misschien zou ik dan ook dit dagboek kunnen gebruiken. Maar vandaag laat ik dat weer los. Ik blijf wel schrijven, zowel aan het eerste half jaar, als aan het vervolg. Dat laatste doe ik hier, maar ik besef dat deze nu dat deze dagboekform niet heel geschikt is voor een boek.
Dus ik schrijf nu vooral voor mezelf, op een blog waar niemand komt. Het is dubbel: weg zijn bij social media. Ik krijg geen feedback meer op wat ik schrijf. Dat is jammer, maar ook goed. Die feedback zorgt voor een voortdurende stroom van pikkels, een stroom waarin ik verzand. Het is best fijn om even in mijn eentje te schrijven. Ik zie wel wat er van komt. En zo blijf ik loslaten, misschien is dat wel mijn grote thema dit jaar.
Ik slaap veel en toch ben ik heel moe. Tekenen en schrijven zijn fijn, maar ze kosten bergen energie. Ik doe nu even niks meer. Ik moet alleen nog deeg maken voor de Kniepertjes die ik morgen ga bakken voor nieuw jaar, de oliebollen sla ik dit jaar over.