Ik was vandaag (24-5) heel erg lief voor mezelf.
Dat was heel erg fijn.
Het was ook heel erg onhandig.
Want als ik lief ben voor mezelf geef ik me over, laat ik mijn gevoelens gaan.
Dat is goed, natuurlijk, maar wat er dan ook gebeurt is dat er oude trauma’s naar boven komen. Ik durf het intussen trauma’s te noemen. Ik heb er niet eens een voorbeeld of verhaal bij want het gaat niet om specifieke gebeurtenissen die ik herinner. Mijn lijf herinnert zich wel van alles en dat voel ik. Pijn en verdriet stromen door me heen.
Dat is natuurlijk niet onhandig, maar juist goed. Dat moet allemaal gebeuren, en ik laat het.
Maar het is alleen niet wat ik voor mezelf had bedacht toen ik besloot heel erg lief voor mezelf te zijn.
Gelukkig was pijn en verdriet niet het enige dat er stroomde, ik voelde ook geluk en liefde.