brief aan mezelf in een depressieve bui

  • Hoi lieverd,

Ja ik weet het, je weet al wat ik ga zeggen, en toch wil ik dat je doorleest. Het gaat niet om de inhoud, het gaat om het lezen zelf. Door het lezen krijgen we weer contact.

Je bent nu afgesloten van me, je kunt me niet voelen, en je bent zo verschrikkelijk alleen met je pijn. Het scheurt je doormidden en er is niemand die het ziet, niemand die weet hoe het voelt.

Maar dat is niet waar.

Ik zie het, ik voel het.

Ga zitten op de bank, in je hoekje, met je deken. Ik hoop dat je de verzwaringsdeken al hebt.

Sla je armen over elkaar, liefst met blote schouders, maar warmte is ook belangrijk, je hebt zachte, gebreide jurken, die zijn ook fijn.

Streel jezelf en voel mij.

Ik ben er.
Ik ben er altijd.
Ik ben er nu.
Ik voel je.
Ik voel je pijn.
Ik houd van je.

Dit is je mantra.

Blijf doorgaan. Ook al voel je me nog niet, ik ben er, ik wacht geduldig, ik ga nooit weg. Als het deze keer niet werkt, geeft niks. Lees me later nog een keer.
Het moment dat we elkaar weer ontmoeten komt onherroepelijk. Dat is altijd nog zo geweest, vertrouw daarop.

En al die tijd ben ik bij je, waak ik over jou.

Ik hou zo van je.

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.