Ik ben daar waar ik heel hard zelfzorg nodig heb, zo hard, dat ik niet de puf, noch de geest heb om die zelfzorg te bieden. Ik kan niet eens bedenken hoe die zelfzorg eruit moet zien. Ik kan niet bedenken wat ik nu het hardst nodig heb. Iets lekkers? Een film? Wandelen? Een boek? Het is een beetje de vicieuze cirkel van moeten opruimen om rust te creëren, maar niet de rust hebben om te op kunnen ruimen.
Dus doe ik wat ik vroeger vaak deed. Ik vraag het aan mezelf, door op mijn blog een gesprek met mezelf aan te gaan.
Wat wil je lieverd?
Dat weet ik dus niet.
Stel dat ik wél de energie heb om iets voor je te doen, wat zou ik dan voor je kunnen doen? Ik heb namelijk het vermoeden dat je het wel weet, maar dat je het niet aan jezelf durft te vragen.
Ik wil toestemming.
Waarvoor lieverd? Je mag alles van me.
Niet van jou, van die andere stem in mij.
Je innerlijke criticus?
Ja, die. Maar ik noem haar nu anders. Ze is mijn bij-de-lurven-pakker. Mijn schop onder de kont die ik mezelf af en toe moet geven. Ze helpt me als ik een te grote drempel voel, bijvoorbeeld door me naar buiten te sturen om te wandelen, of door me te laten opruimen, of te tekenen of te schrijven. Ze voelt niet meer als iemand die me neer haalt, dus ik wil naar haar luisteren als ze iets zegt.
Wat zegt ze nu?
Dat ik moet opruimen, en lekkere dingen moet maken voor mijn kinderen die zondag komen. Dat het huis aan kant moet, dat ik moet wandelen, liefst een heel eind, want ik kom stappen tekort.
Ze legt de lat wel hoog hè?
Maar meestal voel ik me goed als ik die dingen gedaan heb.
Als ik het goed snap, wil je je goed kunnen voelen, ook als je te moe bent om die dingen te doen. Is dat zo?
Ja, dat is de toestemming die ik vraag.
Lieverd, die moet niet van je bij-de-lurven-pakker komen. Die moet van jezelf komen. Het gaat er niet om dat je toestemming krijgt, het gaat erom dat je vindt dat je die verdient. Je kunt van alles krijgen, maar je moet het ook kunnen ontvangen. Dus, verdien je vandaag een lummeldag? Ook al is het de derde lummeldag op een rij? Gewoon omdat nu al je energie uit gaat naar jezelf aan je haren uit de put trekken. Besef je dat dat is wat je aan het doen bent? Jezelf overeind houden in alle stormen die om je heen woeden? Er zijn ook nog stormen in jezelf. Dat je therapie is afgesloten betekent dat je het alleen kunt, niet dat er niks meer te doen is. Besef je hoeveel energie dat kost, hoe knap het is dat je dat allemaal doet? Besef je hoezeer jij je lummeldag verdient? Lieverd, heel jezelf vandaag door te lummelen, je verdient het. Ik geef je die toestemming, ook dat hoef je vandaag even niet zelf te doen.
Weet je, je lurvenpakker is een schat, maar zij heeft niet het overzicht van alles wat jij te doen en te dragen hebt. Je mag af en toe nee zeggen. Ze voelt zich niet afgewezen. Heb het vertrouwen dat ze terugkomt en je helpt, en dat je dan wel de puf hebt.