Zo half augustus
herinner ik plots
dat je straks
binnen de kou van buiten
nog kunt ruiken
aan de mouw van je jas
dat het woord behaaglijk
weer betekenis krijgt
dat ik me in aarde rood wil hullen
en kastanjebruin
dat de herfst
een einde is
maar voor altijd verbonden blijft
met nieuwe schriftjes
en een lege agenda