Je moet het wel verdienen

Ik leer dat ik er mag zijn, om wie ik ben, niet om wat ik doe. 
En nu next level, want ik heb mijn WIA, maar die duurt anderhalf jaar. Achttien maanden om zelf voor mijn inkomen te gaan zorgen.
En dan wordt mijn plek verdienen letterlijk. Dat is nog een dingetje.
Ik kan twee dingen doen: me aanpassen en verdwijnen in een baan. Het is nu al duidelijk dat dat hem niet gaat worden.
Dus blijft de andere over: als ZZP’er mijn geld verdienen.
Ik heb mijn schrijven en mijn spreken, en hoewel ik mooie reacties krijg op wat ik schrijf en spreek, moet er wel wat gebeuren. De teller staat nu op verlies voor zowel mijn boek als mijn voorstelling. 
Ook als ZZP’er wil ik niet pleasen. Ik wil mijn kunst de wereld insturen, niet marketingtechnisch met psychologische truukjes inspelen op gecreëerde behoeften.
En dan komt er toch weer naar boven: ben ik goed genoeg?
En dat is waarom ik een basisinkomen wil. Ik geloof niet in marktwerking. Ik geloof in een wereld waarin iedereen een plek heeft, óók qua levensonderhoud, en dan niet alleen het absloluut noodzakelijke. Ik geloof dat mensen die zich geborgen weten, hun talenten vinden. Ik geloof dat ze vanuit dat uitgangspunt gaan doen wat er werkelijk toe doet.