De slinger

 Ik schreef er ooit al eerder over, toen ik nog als Jacob Jan blogde.

Ik was getroffen door iets wat mijn dochter zei. Ze was een jaar of 10 en ze had een essentie te pakken die me af en toe nog steeds beroert.

“Weet je”, zei ze: “ik kan iets kleins heel belangrijk maken en er over piekeren, maar als ik het van een afstandje bekijk is het niet belangrijk meer. Maar als ik nóg meer afstand neem wordt alles onbelangrijk en dat vind ik eng.”

Ze verwoordde zo mooi iets waar ik zelf ook mee speelde. 

Ik zelf als kind al een keer begrepen dat het goed met me zou komen, maar ik wist tegelijkertijd dat dit niet betekende dat ik niks vervelends zou meemaken. Dat goed komen, dat was op een hoger niveau.

De eerste mensen met wie ik spirituele gesprekken voerde waren Sannyasins. Ik las boeken van Bahgwan en ook daar kwam ik het tegen, dat onze kleine zorgen niets betekenen op zielsniveau. Ook in de boeken van Neil Donald Walsh in zijn gesprekken met God vond ik hetzelfde. De uitspraak die me daaruit is bijgebleven is : in deze wereld maar niet van deze wereld.

Mijn dochter zou het over inzoomen (in deze wereld) en uitzoomen (niet van deze wereld) hebben.

Dit inzicht maakt dat ik me los kan maken als ik weer eens verstrikt raak in problemen die heel existentieel lijken maar dat helemaal niet zijn.

Ego is ook zo’n woord dat gebruikt wordt in deze context. Ik heb me heel lang vreselijk druk gemaakt over mijn banen, want ik zag dat als manier om mijn plek in de wereld in te nemen. Die banen moesten voor het inkomen van mijn gezin zorgen, maar ze moesten ook bijdragen aan een betere wereld. Een balans, een dans met schoteltjes die ik steeds opnieuw verloor. Tot ik zag dat het mijn ego was die er zo’n groot probleem van maakte. Ik zoomde als het ware uit. Ik besefte even dat ik niet van deze wereld was en dat mijn zielsrust niet afhankelijk was van wat soort werk ik deed.

Mijn dochter benoemde destijds al het gevaar van uitzoomen. Niets is meer belangrijk. Als je dat teveel doet kom je terecht in de spiritual bypass, mediterend, los van de wereld.

Het is een heen en weer gaande beweging en steeds blijf ik in beide uiteinden even steken, alsof de slinger van een staartklok even pauze neemt vooraleer hij terug slingert.

En nu zit ik middenin de wereld. Ik word opgevreten door afschuw over alle onrecht, vooral omdat ik maar al te goed besef dat het er altijd en overal al geweest is. Iets in mij voelt dat het afstand nemen, het uitzoomen, verraad is aan wat er nu gaande is. Datzelfde iets weet ook dat geen afstand nemen mij te gronde zal werken.

Dat is nu mijn zoektocht. Het in de wereld blijven door de keuze te maken hier niet van weg te kijken maar om mee te vechten, én het niet van de wereld zijn, door te weten dat er op een ander niveau weer heel andere dingen spelen en dat dit alles een onderdeel is en nodig voor een veel groter proces.

Ik heb die balans niet gevonden.

Wat ik wel weet is dat ik de slinger zijn werk moet laten doen. 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.