Waarom, hoor ik, waarom zo hard,
zo hard en onverzoenlijk?
Waarom slaan we geen bruggen?
En ik, die altijd twee kanten zag,
altijd het licht kon zien, ook in het duister,
ik ben aangekomen op een punt
waar ik juist bruggen moet verbranden,
een krachtig nee moet uitspreken.
Nooit meer.
Nooit meer goede vrede bewaren
en ontkennen wie ik ben.
Nooit meer accepteren
dat anderen worden buitengesloten.
Nooit meer wreedheid
in een keurig pak.
Nooit meer op beleefde wijze
anderen hun waardigheid ontnemen.
Mijn nee is een ja.
Een ja voor iedereen
die nooit gezien werd,
nog steeds niet gezien wordt.
En als je toenadering wil
laat dan achterwege
je haat
je minachting
je vanzelfsprekende gelijk
je weten hoe het hoort
je afkeer van wat anders is.
Ik wil je kwetsbaarheid zien
en als het angst is
die jouw schaduw werpt
dan zal ik je troosten
al jij het toelaat.
Waarom, hoor ik, waarom zo hard,
zo hard en onverzoenlijk?
Waarom slaan we geen bruggen?
En ik, die altijd twee kanten zag,
altijd het licht kon zien, ook in het duister,
ik ben aangekomen op een punt
waar ik juist bruggen moet verbranden,
een krachtig nee moet uitspreken.
Nooit meer.
Nooit meer goede vrede bewaren
en ontkennen wie ik ben.
Nooit meer accepteren
dat anderen worden buitengesloten.
Nooit meer wreedheid
in een keurig pak.
Nooit meer op beleefde wijze
anderen hun waardigheid ontnemen.
Mijn nee is een ja.
Een ja voor iedereen
die nooit gezien werd,
nog steeds niet gezien wordt.
En als je toenadering wil
laat dan achterwege
je haat
je minachting
je vanzelfsprekende gelijk
je weten hoe het hoort
je afkeer van wat anders is.
Ik wil je kwetsbaarheid zien
en als het angst is
die jouw schaduw werpt
dan zal ik je troosten
al jij het toelaat.