Ik dacht altijd dat er twee soorten perfectionisme bestonden, maar ik heb nu een derde soort ontdekt, of eigenlijk, ik heb een iets preciezer filter.
De twee soorten.
Voldoen aan eisen van jezelf <> Voldoen aan eisen van anderen.
En toch komt perfectionisme alleen maar uit jezelf. Hoe zit dat dan met die eisen van anderen? Dat zijn geïnternaliseerde eisen van anderen, het is het gif dat je slikte. Het is de angst om buiten de boot te vallen, om afgedankt te worden.
Dat staat tegenover de eisen die écht van jezelf zijn. Dat is je eigen wil om iets gewoon heel erg goed te doen. Daar zit geen angst achter. Het enige gevaar dat je loopt is dat je buitenissig veel energie in iets steekt, maar hé, wie zegt dat het dat niet waard is. Ik moet hierbij denken aan Mieke en Hester. Zonder hun perfectionisme zou hun werk niet zo gaaf zijn, en misschien zelfs wel opmerkzaam.
Het perfectionisme waar we last van hebben komt door de ingeslikte waarden van anderen.
Maar nu die derde. Die lijkt op de ingeslikte waarden, maar dat ligt een stuk ingewikkelder. Ik lees Vals Alarm van Menno Oosterhoff en ontdek allemaal perfectionistische dingen die helemaal niets te maken hebben met normen van wie dan ook. Het zijn volslagen nutteloze eisen waar ik van mezelf aan moet voldoen, niet terug te leiden tot wat dan ook. Ik heb er nu ook een mooi woord voor Just-Not-Right-Feeling JNRF. Een onverklaarbaar gevoel. Ik vergeleek het ooit met het evenwichtsorgaan dat je vertelt of je recht staat of niet, zonder dat je weet hoe je aan die informatie komt. Een totaal onbegrijpbaar, onverklaarbaar, maar zeer aanwezig gevoel. Fijn dat ik er een woord voor heb.
Het helpt geen moer om met mooie omdenkers tegen deze gedachten en gevoelens in te gaan. Het helpt geen moer om me te zeggen dat ik me niet druk hoef te maken. Bij mij leiden ze niet tot ernstig dwanghandelingen. Het is druk in mijn hoofd, dat is alles.
Ik kan leren om wat ruimte te maken, door niet met mijn gedachten te krabben aan de jeuk.
Door de onrust die het me geeft toe te staan.
Dat lukt me de ene keer beter dan de andere.
Deze week lukt het me dus helemaal niet. Wat ik kan doen is dat niet zo erg vinden, en dat lukt me een heel klein beetje.
I’m hanging on.