Let op. Deze post staat barstens vol fouten. Ik kan ze niet allemaal zien, en de spellingscontrole haalt ze er niet allemaal uit. Er zijn zelfs woorden die ik zo vreselijk slecht spel dat de spellingcontrole niet snapt wat ik bedoel.
In Mei dit jaar (2022), kreeg ik een hartinfarct. Ik kon niet meer lezen. Ik herkende de letters niet en de cijfers ook niet. Ik heb alles opnieuw moeten leren en ben daar nu dus ruim 3 maanden mee bezig. Het gaat. Maar wel heel langzaam.
Ik heb soms ook nog woordfindingsproblemen (dit is zo’n woord dat mijn spellingscontrole dus niet snapt, en ik weet niet of het goed gespeld is).
Naar ik ben blij!
Want mijn taal is NIET stuk. Ik kan dan wel niet meer schrijven, ik kan nog steeds vertellen. Ik heb dat nu al twee keer gedaan en het gaat goed (zelfs in het Engels!). Daar ben ik blij me en daar ben ik trots op. Het kost me wel bergen energie.
Ik ben dus geen schrijver meer, maar wel verteller. En pleinwachter.
Er komt nog wel een boek van mij. Mijn pleinwachtverhalen ga ik bundelen. Ik weet al een uitgever, maar die is nog aan het opstarten. Dus nog even geduld.
Ik ben er nog. En ik kan nog mooie dingen maken.
Ik ben gelukkig.
Misschien ga ik ooit verhalen maken en vertellen over NAH en Dyslexie. Het blijkt namelijk dar ik altijd al dyslectisch was. Schijnbaar heb ik als kin een manier gevonden om daar geen last van te hebben. Die truck kan ik dus nog een keer doen. Dat is waar (naast blijnwachten) mijn meeste energie naar toe gaat.
Zie mijn YouTube voor fimpjes over mijn proces tot nu toe
https://www.youtube.com/channel/UCKQsggvefrrTf0_Dq_gRKVQ/videos