Hoi lieverds,
We gaan een boek maken.
Het is tijd dat we de wereld iets gaan leren. Juist door onze positie als buitenbeentjes zien we de wereld anders, en juist dat maakt dat onze input zo noodzakelijk is. De wereld wordt er niet alleen toegankelijker van, de wereld wordt er vooral veel mooier van.
Mijn wensen voor dit boek:
Het moet de ogen openen van mensen die wel in de hokjes passen. Ze hebben een verminderd voorstellingsvermogen. Daardoor maken ze de wereld kleiner. Wij kunnen de wereld weer groter maken.
Het moet leiden tot een nieuwe mindset. De wereld is ingericht voor de grootste gemene deler: het normaal. Daar is op zich niks mis mee. Het is ook hoe onze hersenen werken. Het geeft ons een shortcut om dingen snel en makkelijk te regelen. Maar we zijn er in blijven hangen. Er IS alleen nog maar de norm. Al het andere bestaat niet meer, tenzij het gecategoriseerd is, een officieel label heeft gekregen en er een protocol voor is gemaakt. En daarmee wordt alles wat anders is ook weer een norm.
Die mindset moet om!
Houd je norm, maar wees je bewust dat het een gemaks-afspraak is en schakel direct over zodra je merkt dat het niet werkt. En dan alsjeblieft géén protocollen, maar een open nieuwsgierige blik. Niet gaan bladeren in een boekje met gebruiksaanwijzingen, maar gewoon vragen, en samen ontdekken naar wat er wel werkt. Durf risico’s te nemen, durf het fout te doen, stel je kwetsbaar op. Want als je dat durft, schiet je niet meer in een verdedigingsreactie als iemand je op je fout wijst.
Ja, dat kost allemaal meer tijd dan die norm hanteren, maar het levert zo verschrikkelijk veel op!
En daarmee kom ik op het tweede doel van NBuitenbeentjes. Want als de wereld toegankelijker wordt en buitenbeentjes gaan meer participeren, dan betekent dat een enorme verrijking. We hebben de wereld zoveel te bieden, juist omdat we met een andere blik kijken.
Er word je al heel vroeg geleerd om alles volgens standaarden en normen te doen. Vervolgens is de hele wereld daarop ingericht en kunnen mensen niet meer anders.
Wij zijn er niet in getrapt, omdat we niet mee kónden. Of we konden niet mee omdat we er niet in trapten. Ik denk beide, een wisselwerking. Hoe dan ook, wij zijn wegwijs uit de oogkleppentunnels. Wereld, gebruik ons, leer van ons.
Ons eerste boek wordt een serie portretten.
Elk portret geeft gezicht aan hoe de wereld niet is aangepast, maar elk portret laat ook zien hoe veerkrachtig buitenbeentjes zijn in het omgaan met die drempels. Elk portret laat zien hoe creatief buitenbeentjes zijn in alle betekenissen van dat woord. Elk portret maakt de wereld van de lezer groter. Het boek is tegelijk een aanklacht én een belofte!
Ik kreeg over mijn boek Onder de Radar van een schoolleider te horen: “Eigenlijk zouden alle leraren van al hun leerlingen zo’n boek moeten kunnen lezen.”
Wij kunnen met ons boek de geest van leraren openzetten, en ook die van mensen in de zorg, van ambtenaren, van bazen en managers, en van je buren en van je familie. Iedereen is een boek dat gelezen moet worden. En ons boek moet door iedereen gelezen worden.
Ik zie ook een vervolg, een serie boeken:
- wat het onderwijs over buitenbeentjes moet weten
- wat de zorg over buitenbeentjes moet weten
- wat werkgevers over buitenbeentjes moeten weten
- wat instanties over buitenbeentjes moeten weten
- wat de wetgever over buitenbeentjes moet weten
Boeken met korte voorbeelden. NIET bedoeld als gebruiksaanwijzing maar als eye-opener. Deze boeken ook niet gecategoriseerd naar soort buitenbeentje (dus geen kopjes met ‘autisme’ ‘chronische vermoeidheid’ ‘psychische kwetsbaarheid’)
Al die dingen mogen benoemd worden, maar als je ze gaat rubriceren, wordt het een handboek. Het moet een open-je-ogen-en-wees-nieuwsgierig boek worden. We maken wel een leeslijst voor meer specifieke informatie over die categorieën.
Het eerste boek de achtergrondverhalen, de vervolgboeken (dunnere snel-lees boekjes) vol met inzichten en praktische tips.
En misschien ooit een tweede boek met achtergrondverhalen.
De boeken moeten er voor gaan zorgen dat afwijken van de norm als normaal gezien gaat worden, een verrijking in plaats van een last. Buitenbeentjes staan minder alleen als mensen zo’n boek hebben gelezen. Er is een ‘nu hoor je het ook eens van een ander’ bijgekomen.
Het is meer dan een boek. Het is het begin van een systeemverandering!
Naast boeken, komt er een website met FAQ’s en de mogelijkheid om vragen te stellen, en we gaan webinars en lezingen geven, en een forum als platform voor onszelf om ervaringen te delen. Ik ga schrijfcursussen geven, en coachen bij het schrijven. Dus ook video meetings en zo mogelijk live meetings. Ik heb ondersteuning van een professionele schrijfcoach die me heel goed hielp met mijn eigen boek. Er komen net zoveel redactieslagen als nodig is, met erkenning voor ieders eigen stijl.
En als het lukt wordt alles uitgegeven door een uitgeverij gerund door buitenbeentjes.
